13 Ιανουαρίου 2017 κυκλοφόρησε το καινούριο άλμπουμ των Sepultura μέσω της Nuclear Blast. Όλοι γνωρίζουμε ότι δημιουργήθηκαν το 1984 από τα αδέλφια Max και Igor Cavalera οι οποίοι δεν είναι πια στη μπάντα. Ο Max αποχώρησε το 1996 και ο Igor το 2006. Από τότε και οι οπαδοί τους διχάστηκαν και λίγοι ήταν αυτοί που έμειναν στο συγκρότημα με το όνομα Sepultura. Αυτός ο δίσκος όμως μπορεί να τους πείσει ότι έκαναν λάθος. Για μένα είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μετά το “Chaos A.D.”.
Κύριος παράγοντας στις συνθέσεις πια είναι ο Andreas Kisser που βλέπουμε να πειραματίζεται στον ήχο τους χρησιμοποιώντας ακόμα και πλήκτρα σε μερικά τραγούδια. Ταυτόχρονα κρατά το thrash groove metal στοιχείο που τους έχει αναδείξει. Οι Sepultura ανέκαθεν είχαν ευρύ φάσμα στο είδος τους και πάντρευαν πολλά στοιχειά όπως punk, hardcore και αργότερα nu metal. Χαρακτηριστικοί ακόμα είναι οι παραδοσιακοί Βραζιλιάνικοι ρυθμοί που χρησιμοποιούν. Το ίδιο κάνουν και σ’ αυτό το άλμπουμ ίσως σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό. Επίσης διακρίνεις μια τεχνική που ίσως δεν υπήρχε παλιότερα, σαν μια φυσική εξέλιξη τους μέσα στο χρόνο (παρατηρήστε το instrumental τραγούδι “Iceberg Dances”). Το drumming είναι για σεμινάριο. Η φωνή του Derrick Green δεν μπορεί να συγκριθεί με την κορυφαία του Max αλλά είναι αποδεκτή και καλή για το είδος.
Η διακύμανση σε thrash και πιο αργά μονοπάτια αλλά και οι καινούριες ιδέες μου κράτησαν το ενδιαφέρον όταν άκουγα το “Machine Messiah”. Οι Sepultura έδειξαν ελπίδα και ότι η φλόγα είναι αναμμένη μέσα τους παρόλο το πέρασμα των δεκαετιών. (8)
Κωνσταντίνος Παϊζάνος