Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως οι Paradise Lost αποπνέουν έναν αέρα μπάντας που δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει κάτι ή να προκαλέσει για να βρεθεί στο προσκήνιο. Έχοντας ελιχθεί από doom και gothic μέχρι ηλεκτρονικά πεδία, έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ταυτότητά τους και το κοινό τους. Από τις πρώτες νότες του “Fearless Skies” λοιπόν κατάλαβα ότι θα ακούσω κάτι βαρύ, καινούριο και ταυτόχρονα οικείο. Παρόλο που είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ, ρέει άψογα. Η συνέχεια του δίσκου με τα “Gods Of The Ancient” και “From The Gallows” αποκαλύπτει τα δυνατά του σημεία που είναι τα βρώμικα φωνητικά του Holmes που κυριαρχούν σε αυτό το δίσκο, γνώριμες doom μελωδίες, βαριά riffs σε νέο περιτύλιγμα. Τα “Longest Winter”είναι ίσως η απόλυτη ωδή στον εορτασμό της μιζέριας, την πεμπτουσία των Paradise Lost. Μακρόσυρτα ουρλιαχτά, εναλλαγές καθαρών φωνητικών, τα trademark riff του Aaron Aedy δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει Draconian Times.
Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, οι μελωδίες του Gregor Mackintosh γίνονται περισσότερο αισθητές μέσα από τα σόλο κιθάρας και πλήκτρων και το αποτέλεσμα είναι το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι του δίσκου. Το πιο uptempo κομμάτι του δίσκου “Blood & Chaos” είναι μια καλή ευκαιρία να παρατηρήσει κανείς την καινούρια προσθήκη στο line up των Paradise Lost, τον Φινλανδό ντράμερ Waltteri Väyrynen ο οποίος παρόλο που γεννήθηκε 4 χρόνια μετά το ντεμπούτο “Lost Paradise”, δείχνει να τα πηγαίνει περίφημα στον 15ο δίσκο τους. Το Medusa κλείνει δυναμικά, όπως άρχισε.
Ακούγοντας το “Until The Grave” συνειδητοποίησα πως πρόκειται για ένα δίσκο ο οποίος με άφησε ικανοποιημένη σε γενικές γραμμές, με εξαίρεση οπτική στην παραγωγή και τη μίξη του Jaime Gomez Arellano θα μπορούσε να είναι λίγο διαφορετική για τα γούστα μου. Το artwork το οποίο δημιουργήθηκε από τα Branca Studios, αντικατοπτρίζει τέλεια την αισθητική του δίσκου: Ρετρό συναισθήματα, την πιο βαριά ατμόσφαιρα της δεκαπενταετίας μέσα από ένα μοντέρνο έντονα χρωματικό περιτύλιγμα το οποίο επιτρέπει στον ακροατή να γιορτάσει έννοιες όπως, μιζέρια, μοναξιά, θάνατο, θρησκευτικά και άλλα φιλοσοφικά ζητήματα όπως μόνο οι Paradise Lost ξέρουν. (8,5/10)
Το Medusa κυκλοφόρησε μέσω της Nuclear Blast την 1η Σεπτεμβρίου 2017.