Οι Sorrows Path μια σταθερή δύναμη στο χώρο του doom/prog metal. Επικοινώνησα με το ιδρυτικό μέλος Κώστα Σαλομίδη και είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση για το παρελθόν, την νέα κυκλοφορία τους «Touching Infinity» και το μέλλον της μπάντας.
D.P: Παρατήρησα ότι από την κυκλοφορία του debut η μπάντα είναι τυπική στην δισκογραφία. Τι ήταν εκείνο που γινόταν πριν και δεν μπήκατε σε αυτή την διαδικασία πιο νωρίς; Δηλαδή λίγα πράγματα για το παρελθόν πως ξεκινήσατε και τι αντιμετωπίσατε.
Κ.Σ: Η μπάντα έχει φτιαχτεί από τις αρχές των 90’s για την ακρίβεια το 1993 από εμένα και τον Τάκη Δρακόπουλο τον μπασίστα αλλά δυστυχώς είχαμε κάποια βασικά θέματα υγείας. Μόλις βγήκε το demo απεβίωσε ο Τάκης από εγκεφαλική ασθένεια. Άρα δύσκολα ξεκινήσαμε αλλά συνεχίσαμε, βγάλαμε το promo και ήμασταν έτοιμοι να κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ. Κάναμε προηχογραφήσεις αλλά αποφασίσαμε τελικά να πάμε πρώτα όλοι φαντάροι. Οπότε ξεκινήσαμε το 2000 πάλι και έχουμε νέα παύση γιατί εγώ είχα ένα σοβαρό ατύχημα και προέκυψε επιπλοκή, δεν μπορούσα να παίξω για τέσσερα χρόνια. Ξεκινάμε το 2005 με την αποχώρηση του drummer και βρίσκουμε καινούριο. Αφού πέρασαν τόσα χρόνια λέμε να κάνουμε ένα remaster μιας και υπήρχε ένα cult όνομα της μπάντας, με την αναβίωση του doom ήχου και ξεκινάμε νέες δουλειές μετά. Από το 2005 και μετά είμαστε ενεργοί με live μέσα, έξω και δισκογραφία. Περάσαμε από διάφορες εταιρίες, τώρα έχουμε την Iron Shield Records που είναι πολύ τυπική και είμαστε ικανοποιημένοι απόλυτα.
D.P: Ο προσανατολισμός της μουσικής σας ήταν πάντοτε στο doom metal στοιχείο;
Κ.Σ: Doom τότε στα 90’s δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Ήμασταν σαν τους εξωγήινους που ζούσαν στην γη. Σαν έφηβοι είχαμε επιρροές Candlemass, Solitude Aeturnus, Memento Mori από αυτήν την άποψη μπορούμε να πούμε doom αλλά πάντα υπήρχε ένα στοιχείο progressive το οποίο φάνηκε πιο έντονα μετά τις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες.
D.P: Αυτό που γίνεται αντιληπτό από το πρώτο άκουσμα του δίσκου είναι ότι βρίσκεις τραγούδια με ταυτότητα, πράγμα που συνέβαινε και στα προηγούμενα άλμπουμ. Πως νομίζεις ότι το πετυχαίνετε αυτό;
Κ.Σ: Ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό είναι τιμή που το λες. Πιστεύω ότι όταν κοιτάς τον εαυτό σου αγνά μέσα σ’ αυτό που είσαι θα βγάλεις μια ταυτότητα γιατί θα μιλήσεις μέσα από την ψυχή σου. Δεν προσπαθούμε να αντιγράψουμε, ούτε να είμαστε fan boys αν το κάνεις αυτό καλύτερα να κάνεις μια tribute μπάντα. Έχοντας τα είδωλα μας κοιτάμε μέσα μας και εκφραζόμαστε.
D.P: Υπάρχει μια στροφή στο τελευταίο δίσκο σε πιο τεχνικό παίξιμο όσο αφορά τα riff και τα solo που νομίζεις ότι οφείλεται αυτή η εξέλιξη;
Κ.Σ: Υπήρχε το θέμα να κάνουμε κάτι πιο catchy με την καλή έννοια του όρου, μικρά κομμάτια αλλά κυρίως έπαιξε ρόλο η αλλαγή των μελών. Έφυγε ο Γιάννης Τσιλιγκάκης και ήρθε ο Γιώργος Βίχος που ταίριαξε πάνω σ’ αυτό το στυλ και είναι πιο τεχνικό το κιθαριστικό του παίξιμο.
D.P: Έχετε κατορθώσει ένα σταθερό line-up για πολλά χρόνια που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και ασυνήθιστο ποιο είναι το μυστικό;
Κ.Σ: Οι αλλαγές που έγιναν ήταν αναγκαστικές αυτοί που έφυγαν εγκαταστάθηκαν μόνιμα μακριά. Στην μπάντα είμαστε σαν οικογένεια και είναι πολύ σημαντικό για την χημεία της να συνυπάρχουν τα μέλη μεταξύ τους. Κύριος κορμός εγώ ο τραγουδιστής και ο μπασίστας, μετά τον χαμό του ιδρυτικού μέλους, που είναι πάνω από εικοσαετία και δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει. Το δύσκολο είναι ότι δεν μπορείς να δεις την μουσική επαγγελματικά στην Ελλάδα και αυτό είναι που μας χώρισε. Το ότι καταφέραμε να καλύπτουμε το budget μας έγινε με πολύ κόπο.
D.P: Για τους στίχους ποια είναι τα θέματα που σας κάνουν να πάρετε χαρτί και μολύβι και να εκφραστείτε μέσα από τα τραγούδια;
Κ.Σ: Στα τρία full length album είχαμε ένα concept. Το πρώτο ανέφερε για το πόνο την συμπόνια και άλλες συναισθηματικές καταστάσεις των ανθρώπων. Το δεύτερο ήταν για μια αναγεννημένη ύπαρξη που συνειδητοποιεί τα όρια της και αποτινάσει την ματαιοδοξία και τα εφήμερα αγαθά. Στο καινούριο άλμπουμ ολοκληρώθηκε η τριλογία των concept. Σ’ αυτό η κεντρική ιδέα είναι η απόκτηση αυτογνωσίας και ελευθερίας. Θετικά πράγματα όπως δημιουργία, ομορφιά, σεβασμός σε ένα κόσμο που κυριαρχεί καταστροφή ασχήμια μίσος. Ώστε να έρθει κάποιος σε αρμονία με τον εαυτό του και τον χώρο που ζει. Έτσι βελτιώνοντας το μέσα σου βελτιώνεις και το περιβάλλον που ζεις.
D.P: Πως καταφέρνετε να παράγετε τόσο ενεργητικό metal μετά από τόσα χρόνια; Τι είναι αυτό που σας κρατάει να συνεχίζετε, η επιτυχία ή η αγάπη για μουσική περισσότερο;
Κ.Σ: Νιώθουμε ευγνωμοσύνη σε άτομα που δίνουν πράγματα στην μπάντα. Αυτοί σε βοηθούν να παράγεις μουσική. Υπάρχει η αγάπη αλλά η στήριξη του κόσμου σου δίνει φτερά, σε κρατά και είναι σαν πούπουλο από κάτω που σου δίνει την δύναμη να συνεχίσεις. Από την στιγμή που αγαπάς αυτό που κάνεις και όταν ήσουν στα 90’s και θα είσαι και στο μέλλον μέσα από δύσκολες καταστάσεις είναι ειλικρινές αυτό που κάνεις.
D.P: Σας εύχομαι καλή τύχη επειδή την αξίζετε τι επιφυλάσσει το μέλλον;
Κ.Σ: Ευχαριστώ, προσπαθούμε να είμαστε σταθεροί και να προχωρήσουμε με συνεπή διαστήματα την δισκογραφία. Τελευταίο live ήταν support στους Candlemass τον Απρίλη του 2017, μετά έφυγε ο ντράμερ, ψάξαμε και βρήκαμε αντικαταστάτη. Θέλουμε όμως να ετοιμαστούμε καλά με αυτόν, οπότε το επόμενο live είναι 4 Μάρτη του 2018 στο Modu στην Αθήνα. Tethra + Sorrows Path, Terra Icωgnita , Warship σας περιμένουμε εκεί. Αργότερα σκεπτόμαστε για καμιά mini περιοδεία προς το τέλος του 2018 μετά από σχεδιασμό βέβαια και φυσικά να δουλεύουμε συνέχεια καινούριες ιδέες.
Ακολουθήστε τους Sorrows Path στο Facebook.