Κατά αρχή θέλω να πω λίγα λόγια για το Factory στην Κατερίνη μιας και ήταν η πρώτη μου φορά εκεί . Είναι ένας συναυλιακός χώρος με ικανοποιητικό ήχο. Το μεγάλο μπαρ στο κέντρο του μαγαζιού και η έλλειψη υπερυψωμένου stage είναι στα αρνητικά αλλά επίσης είναι καλό για κάποιους που θέλουν να απολαύουν το live καθιστοί πίνοντας το ποτό τους σε γυάλινο ποτήρι. Περίμενα περισσότερο κόσμο καθώς πρώτη φορά έρχεται τέτοιο όνομα εδώ και έμεινα απογοητευμένος από την κουλτούρα της πόλης μου γιατί θυμάμαι το μαγαζί να λειτουργεί σαν club και να είναι πιο γεμάτο. Ο Gus G στο προσωπικό του project έχει μια πιο ευρεία κατεύθυνση, προς το κλασικό ροκ ίσως και pop θα έλεγε κανείς, άλλος ένας λόγος που θα έπρεπε να το γεμίσουμε. Χάρηκα που είδα όλες τις ηλικίες ακόμα και μπαμπάδες που έφεραν τα παιδιά τους να παρακολουθήσουν το υπερθέαμα. Καλό είναι να στηρίξουμε τον χώρο για να συνεχίσουμε να έχουμε αυτήν την παροχή στην Κατερίνη.
Λίγο μετά τις 10:30 ξεκίνησε το live. Το set list είχε πολλά από το τελευταίο του προσωπικό δίσκο που το είχα ακούσει και γνώριζα τα τραγούδια. Αρκετά instrumental αλλά και με φωνητικά από τον φοβερό μουσικό Dennis Ward που είχε μαζί του. Φυσικά για να ικανοποιήσει και τους λάτρεις του πιο δυνατού ήχου εκτέλεσε κομμάτια από τους Firewind και προς το τέλος ένα κλασικό κομμάτι του Ozzy Osbourne για την θητεία του εκεί. Η μπάντα δεν φάνηκε να επηρεάστηκε από τον χώρο και έδωσε το 100% της απόδοσης της σαν καθαροί επαγγελματίες. Ο Gus G ξεσήκωσε το κοινό από το πρώτο λεπτό με την τεχνική του και άφησε άναυδους όλους τους μουσικούς που είχαν βρεθεί εκεί για να δουν τα δάχτυλα του στην ταστιέρα αλλά και τους απλούς ακροατές και λάτρεις της ποιοτικής μουσικής. Τρία άτομα λοιπόν ο ντράμερ (Edguy, Avantasia), o μπασίστας + φωνητικά (Pink Cream 69, Unisonic) και φυσικά ο Gus αρκούσαν για να γίνει μεγάλο μακελειό. Σε κάθε τραγούδι του γινόταν σολαρίσματα άλλοτε λίγα και άλλοτε πολλά, ακόμα και στην διασκευή το Dire Straits – “Money For Nothing” που συμπεριλαμβάνεται στο τελευταίο του δίσκο το “Fearless”. Δεν έλειψε η παρότρυνση του Gus να τραγουδήσουμε μαζί του το “I Am The Fire” και ο χρόνος πέρασε γρήγορα γιατί όλοι διασκεδάζαμε παίρνοντας πολλές εντυπώσεις. Στο encore το οποίο δεν έγινε με το να φύγουν από τη πίστα και να πάνε στο καμαρίνι, γιατί έπρεπε να περάσουν μέσα από τον κόσμο, έπαιξαν το “Bark At The moon” και όλοι τραγούδησαν και χτυπήθηκαν στους ρυθμούς του. Ακούραστος ο Gus με το που τελείωσε η συναυλία υπόγραψε CD, μίλησε και βγήκε φωτογραφίες με το κοινό, ένα μεγάλος καλλιτέχνης που δεν τον αλλοίωσε η μεγάλη επιτυχία του.
Πέρασα πολύ καλά και η όλη κατάσταση δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από stage με καλύτερα μηχανήματα ήχου και φωτισμού. Συγχαρητήρια στο μεράκι των παιδιών που έκαναν αυτό το εγχείρημα να φτάσει αυτός ο ήχος στην επαρχιακή πόλη της Κατερίνης. Σε αυτούς που δούλεψαν, σε αυτούς που παραβρέθηκαν και φυσικά στον Gus G που νομίζω κατάφερε να τους αφήσει όλους ικανοποιημένους.
