Dream Theater ένα φαινόμενο που πιστεύω όλοι αναγνωρίζουν την αξία τους. Προσωπικά έχω παρακολουθήσει όλη την πορεία τους αλλά σε μεγαλύτερο βάθος ότι κυκλοφόρησε μέχρι και το ‘Train Of Thoughts’ οπού κάθε άλμπουμ σημάδεψε κάποια εποχή της ζωής μου. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι δημιουργήθηκαν το 1985 από μαθητές του ωδείου, που κάθε μουσικός θα ήθελε να τελειώσει το Berklee και η μουσική γνώση και ποικιλομορφία αποτυπώνεται σε όλες τις δουλειές τους.
Φέτος κυκλοφόρησαν το ‘Distance Over Time’ το 14ο άλμπουμ τους και νομίζω είναι η καλύτερη κυκλοφορία από τότε που έφυγε ο θρυλικός ντράμερ Mike Portnoy, δηλαδή το ‘Dramatic Turn Of Events’ και μετά. Σε εκείνο το διάστημα δεν ξέχασαν αυτά που ήξεραν αλλά νομίζω δεν κατάφεραν να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές του κοινού όπως παλιά. Άκουγα πάλι υψηλού επιπέδου μουσική αλλά υπήρχε κάτι που προκαλούσε ρουτίνα. Στον καινούριο δίσκο όμως η φλόγα αρχίζει να αναζωπυρώνεται οι μελωδίες γίνονται ευχάριστες και σε κάνουν να πατήσεις το repeat. Ο Mike Mangini είναι κορυφαίος ντράμερ και ας θυμηθούμε την audition που έγινε το 2011 για την επιλογή του, ανάμεσα σε μεγαθήρια της μουσικής σκηνής. Παρόλα αυτά νομίζω δεν είναι αυτό που πρέπει για του Dream Theater και δεν αναπλήρωσε το κενό του Mike Portnoy που είχε κάνει τα ντραμς ένα pitched μουσικό όργανο και όχι απλά ρυθμό. Όσο για το τραγουδιστή που είναι εκεί από την δημιουργία τους είναι μάλλον αυτό που λέμε ή τον αγαπάς ή τον μισείς. Κιθαρίστας, μπασίστας και πληκτράς, ένα θα πω αν ψήφιζα κορυφαίους όλων των εποχών τους έβαζα πρώτους άνετα. Έχουμε το Progressive Metal στοιχείο έντονο με σημεία που μοιάζουν σαν τζαμαρίσματα, που όμως δεν είναι, κάτι θα που θα καταλάβεις όταν πας στο live και ακούσεις να αποδίδονται ακριβώς ίδια. Τα μπαλαντοειδή brake είναι όπως πάντα ταξιδιάρικα και ερωτικά και τραγουδιούνται άψογα από τον James Labrie.
Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουν καινούριο δίσκο και να μην τον ακούσω. Η μουσική τους μπορεί να συγκινήσει οποιουδήποτε είδους ακροατή. Παρόλο τις καλές κριτικές που διάβασα για το ‘Distance Over Time’ προσωπικά δεν έλαβα αυτό που περίμενα. Όμως δεν πρέπει να λαμβάνεις βιαστικές αποφάσεις, η μουσική τους θέλει επαναλαμβανόμενες ακροάσεις για να ανακαλύψεις την κρυφή δύναμη που κρύβει. (8,5)
Κωνσταντίνος Παϊζάνος